ໃຜແມ່ນນາງ Rosario de la Peña y Llerena, ແລະຄຸນງາມຄວາມດີແລະສະພາບການສ່ວນຕົວອັນໃດທີ່ເຮັດໃຫ້ນາງກາຍເປັນສູນກາງຂອງກຸ່ມນັກປະພັນວັນນະຄະດີຊາຍແລະຜູ້ຊາຍ, ຕາມກົດເກນສັງຄົມແລະສິນ ທຳ ໃນການ ນຳ ໃຊ້?
ມັນໄດ້ຮັບການຍ້ອງຍໍຈາກໄຟສາຍກາງເວັນ
ພູເຂົາແລະທະເລຍິ້ມໃສ່ລາວ
ແລະມັນແມ່ນຄູ່ແຂ່ງຂອງດວງອາທິດ,
ການປະທັບໃຈຂອງຕີນຂອງລາວ, phosphorescent,
ອອກ garland ກ່ຽວກັບຫນ້າຜາກທີ່ມີຄວາມພູມໃຈ
ບໍ່ແມ່ນມາຈາກທູດ, ຈາກພະເຈົ້າ.
ນີ້ແມ່ນວິທີການທີ່ Ignacio Ramírezສະຫລາດໃນປີ 1874 ຜູ້ຍິງທີ່ຢູ່ອ້ອມຮອບຜູ້ທີ່ດີທີ່ສຸດໃນສະຕະວັດທີ XII ຂອງເມັກຊິໂກໄດ້ຖືກຈັດເປັນກຸ່ມ: ນັກກະວີ, ນັກຂຽນນັກເວົ້າ, ນັກຂ່າວແລະຜູ້ເວົ້າທີ່ໄດ້ເລືອກນາງເປັນ "muse ທາງການ" ຂອງການເຄື່ອນໄຫວວັນນະຄະດີທີ່ອຸດົມສົມບູນຂອງຜູ້ທີ່ ປີ, ຄືກັນກັບວ່າມື້ນີ້ພວກເຮົາຮັບຮູ້ພາຍໃນປະຫວັດສາດວັນນະຄະດີຂອງຊາດເປັນໄລຍະເວລາຫລັງ romantic.
ແຕ່ຜູ້ທີ່ແມ່ນ Rosario de la Peña y Llerena ແທ້ໆ, ແລະສິ່ງທີ່ຄຸນງາມຄວາມດີສ່ວນບຸກຄົນແລະສະຖານະການທີ່ອະນຸຍາດໃຫ້ນາງກາຍເປັນແກນຂອງກຸ່ມນັກຂຽນວັນນະຄະດີຊາຍແລະແມ້ກະທັ້ງຜູ້ຊາຍທີ່ມີຊື່ສຽງ, ຕາມກົດເກນສັງຄົມແລະສິນ ທຳ ໃນການ ນຳ ໃຊ້ແມ່ນຫຍັງ?
ເປັນທີ່ຮູ້ກັນດີວ່ານາງໄດ້ເກີດຢູ່ເຮືອນທີ່ Calle Santa Isabel ເລກ 10 ໃນເມືອງແມັກຊິໂກໃນວັນທີ 24 ເມສາ 1847, ແລະນາງແມ່ນລູກສາວຂອງ Don Juan de Ia Peña, ເປັນເຈົ້າຂອງທີ່ດິນທີ່ອຸດົມສົມບູນ, ແລະຂອງDoña Margarita Llerena, ຜູ້ທີ່ ພວກເຂົາໄດ້ສຶກສານາງພ້ອມກັບອ້າຍເອື້ອຍນ້ອງຂອງນາງໃນສະພາບແວດລ້ອມແຫ່ງການຕິດຕໍ່ທາງສັງຄົມແລະການອັບເດດວັນນະຄະດີ, ນັບຕັ້ງແຕ່ພວກເຂົາມີຄວາມກ່ຽວຂ້ອງກັນໃນຫລາຍຮູບແບບກັບບຸກຄະລິກຂອງວັນນະຄະດີແລະການເມືອງໃນເວລາເຊັ່ນນັກຂຽນຊາວສະເປນ Pedro Gómez de la Serna ແລະ Marshal Bazaine, ແຫ່ງອານາຈັກ Maximilian.
ເຊັ່ນດຽວກັນ, ເມື່ອພວກເຮົາກັບໄປຫາ ໜ້າ ຕ່າງໆທີ່ຂຽນໃນປະເທດແມັກຊິໂກໃນໄລຍະສາມຂອງສະຕະວັດທີ່ຜ່ານມາ, ມັນເປັນເລື່ອງແປກທີ່ຈະພົບຄວາມຖີ່ - ມື້ນີ້ອາດຈະເວົ້າເຖິງຄວາມບໍ່ສົມດຸນ - ເຊິ່ງຕົວເລກຂອງ Rosario ປາກົດໃນຜົນງານຂອງນັກກະວີທີ່ດີທີ່ສຸດຂອງຊາດໃນສະ ໄໝ ນັ້ນ, ປະກາດວ່າ“ ບໍ່ ພຽງແຕ່ເປັນສັນຍາລັກຂອງສິ່ງທີ່ເປັນຜູ້ຍິງເທົ່ານັ້ນ, ແຕ່ແມ່ນຄວາມ ສຳ ຄັນທາງເຄມີຂອງຄວາມງາມ”.
ໂດຍບໍ່ຕ້ອງສົງໃສ, Rosario ຕ້ອງເປັນແມ່ຍິງທີ່ສວຍງາມຫຼາຍ, ແຕ່ຖ້າເຖິງສິ່ງນີ້ພວກເຮົາເພີ່ມຂອງຂວັນຂອງພອນສະຫວັນ, ລົດຊາດທີ່ດີ, ຄຳ ແນະ ນຳ ທີ່ລະມັດລະວັງ, ການຮັກສາທີ່ລະອຽດອ່ອນແລະຄວາມກະລຸນາສ່ວນຕົວທີ່ຜູ້ຊົມເຊີຍແລະ ໝູ່ ເພື່ອນໄດ້ຮັບຮູ້ນາງ, ພ້ອມທັງຂໍ້ມູນກ່ຽວກັບ ຕຳ ແໜ່ງ ເສດຖະກິດສັງຄົມທີ່ກ່ຽວຂ້ອງ. ຂອງຄອບຄົວຂອງນາງ, ທັງ ໝົດ ນີ້, ເຖິງຢ່າງໃດກໍ່ຕາມ, ຍັງຄົງບໍ່ພຽງພໍ, ເຊິ່ງບໍ່ແມ່ນຂໍ້ຍົກເວັ້ນ, ເພື່ອເປັນການຢັ້ງຢືນຊື່ສຽງຂອງຍິງ ໜຸ່ມ ຄົນນີ້ເຊິ່ງຊື່, ໂດຍທີ່ບໍ່ເຄີຍເປັນນັກຂຽນ, ແມ່ນຕິດພັນກັບປະຫວັດຂອງຕົວອັກສອນແຫ່ງຊາດຂອງສະຕະວັດທີ XIX.
ອີກສອງສະຖານະການ - ໜຶ່ງ ໃນລັກສະນະປະຫວັດສາດ - ວັນນະຄະດີແລະການເລົ່າເລື່ອງອື່ນໆ - ຈະເປັນກຸນແຈ ສຳ ຄັນຂອງຊື່ສຽງຂອງລາວ. ສິ່ງ ທຳ ອິດທີ່ອະທິບາຍໄດ້ຈາກຈິດໃຈກ່ຽວກັບຄວາມງາມທາງດ້ານສັງຄົມທີ່ມີລັກສະນະຄວາມໂລແມນຕິກ, ຊຸກຍູ້ໃຫ້ມີການປະສົມປະສານກັບຄວາມເປັນຈິງແລະຈິນຕະນາການ, ແລະທັດສະນະຄະຕິທີ່ກ່ຽວກັບຮູບເຄົາລົບນັ້ນກ່ຽວຂ້ອງກັບຕົວເລກເພດຍິງ, ເຊິ່ງໃນນັ້ນຄວາມ ເໝາະ ສົມໄດ້ຖືກສະແດງອອກເຖິງຫົວ ໜ່ວຍ ຕົວຈິງໃນການຄົ້ນຫາບຸກຄະລິກລັກສະນະ. ຂອງຄວາມງາມ. ສຳ ລັບຄັ້ງທີສອງ, ມັນໄດ້ເກີດຂື້ນໃນໂອກາດການຂ້າຕົວຕາຍຂອງນັກຂຽນທີ່ມີຊື່ສຽງມາແລ້ວ Manuel Acuña, ເຊິ່ງໄດ້ເກີດຂື້ນໃນຫ້ອງທີ່ລາວ, ເປັນນັກຮຽນຝຶກຫັດ, ຄອບຄອງຢູ່ໃນອາຄານທີ່ໃນເວລານັ້ນເປັນຂອງໂຮງຮຽນແພດສາດ. ຂ່າວກ່ຽວກັບຄວາມເປັນຈິງນີ້ໄດ້ຖືກປະກາດໃນມື້ຕໍ່ມາ, ວັນທີ 8 ທັນວາ, 1873, ຮ່ວມກັບການພິມເຜີຍແຜ່ບົດກະວີຂອງລາວ "Nocturno" ຄັ້ງ ທຳ ອິດ, ເຊິ່ງເປັນບົດເພງທີ່ມີຊື່ສຽງທີ່ສຸດໃນຄວາມຮັກທີ່ອຸກອັ່ງທີ່ເນື້ອເພງຂອງເມັກຊິໂກຕ້ອງມີມາຮອດປະຈຸບັນ, ແລະໃນ ເຊິ່ງຜູ້ຂຽນຂອງຕົນ, ອີງຕາມການອຸທິດຕົນ, ໄດ້ເປີດເຜີຍລາຍລະອຽດຂອງສາຍພົວພັນຄວາມຮັກທີ່ສົມມຸດຕິຖານລະຫວ່າງລາວກັບ Rosario de la Peña. ພາຍໃຕ້ສະຖານະການອື່ນໆ, ເລື່ອງນີ້ບໍ່ໄດ້ເປັນຂ່າວລືທີ່ ໜ້າ ສົນໃຈ, ແຕ່ໄດ້ຖືກຂະຫຍາຍອອກໄປໂດຍສຽງກຽດຕິຍົດຂອງການຕາຍຂອງນັກກະວີ ໜຸ່ມ, ມັນໄດ້ກາຍເປັນຈຸດຮ້ອນໃນການສົນທະນາທັງ ໝົດ. ຍິ່ງໄປກວ່ານັ້ນ, ອີງຕາມທ່ານJoséLópez-Portillo, ບັນຫາດັ່ງກ່າວໄດ້ກາຍເປັນຕົວເມືອງ, ແຫ່ງຊາດ, ແລະມັນໄດ້ຖືກປຶກສາຫາລືໃນທົ່ວປະເທດສາທາລະນະລັດ, ຈາກພາກ ເໜືອ ເຖິງໃຕ້ແລະຈາກມະຫາສະ ໝຸດ ຫາມະຫາສະມຸດ; ແລະບໍ່ພຽງແຕ່ເທົ່ານັ້ນ, ແຕ່ໃນທີ່ສຸດເກີນຂອບເຂດຂອງອານາເຂດຂອງພວກເຮົາ, ມັນໄດ້ແຜ່ລາມໄປທົ່ວທຸກປະເທດທີ່ເວົ້າພາສາສະເປນຂອງທະວີບນີ້. ແລະຄືກັບວ່າມັນຍັງບໍ່ພຽງພໍ, ລາວໄດ້ຂ້າມນ້ ຳ ຂອງມະຫາສະ ໝຸດ ອັດລັງຕິກ, ແລະໄປຮອດເອີຣົບເອງ, ເຊິ່ງຕອນນັ້ນໄດ້ຮັບການປິ່ນປົວໂດຍ ໜັງ ສືພິມທີ່ກ່ຽວຂ້ອງກັບວຽກງານອາເມລິກາສະເປນໃນເວລານັ້ນ. The Illustrated Homeland ຂອງເມືອງນີ້ໄດ້ພິມເຜີຍແຜ່ບົດຂຽນອັນຍາວນານທີ່ຖືກພິມເຜີຍແຜ່ໃນ Paris Charmant, ຂອງນະຄອນຫຼວງຝຣັ່ງ (…) ເຊິ່ງໃນນັ້ນມີການລະບຸວ່າຈຸດຈົບຂອງເສົ້າຂອງນັກກະວີຈາກ Coahuila ແມ່ນຍ້ອນຄວາມບໍ່ສັດຊື່ຂອງມະນຸດທີ່ຮັກຂອງລາວ. ອີງຕາມນັກຂຽນຄໍ ລຳ, Acu columna ມີຄວາມ ສຳ ພັນຮັກກັບ Rosario ແລະ ກຳ ລັງຈະແຕ່ງງານກັບນາງ, ໃນເວລາທີ່ລາວຖືກບັງຄັບໃຫ້ອອກຈາກປະເທດແມັກຊິໂກຍ້ອນເຫດຜົນທາງທຸລະກິດ, ແລະບໍ່ຕ້ອງການທີ່ຈະເຫັນນາງໄດ້ປະເຊີນກັບຄວາມອັນຕະລາຍຂອງຄວາມໂດດດ່ຽວ, ລາວໄດ້ປ່ອຍໃຫ້ນາງໄວ້ວາງໃຈ. ຈາກເພື່ອນທີ່ເຊື່ອຖືໄດ້; ແລະລາວແລະນາງ, ການກະ ທຳ ທີ່ບໍ່ມີຄວາມກະຕັນຍູ, ໄດ້ເຂົ້າໃຈເຊິ່ງກັນແລະກັນເພື່ອຮັກກັນໃນໄລຍະທີ່ບໍ່ມີນັກກະວີ. ສະນັ້ນເມື່ອລາວກັບມາຈາກການເດີນທາງທີ່ໂຊກບໍ່ດີ, ລາວໄດ້ພົບກັບຜູ້ທີ່ບໍ່ຊື່ສັດທີ່ແຕ່ງງານແລ້ວ, ແລະຈາກນັ້ນກໍ່ບ້າໄປດ້ວຍຄວາມບໍ່ພໍໃຈແລະຄວາມເຈັບປວດ, ລາວໄດ້ຂໍອຸທອນກັບການຂ້າຕົວຕາຍ.
ການເສຍຊີວິດໄດ້ເຮັດໃຫ້ຜູ້ຖືກເຄາະຮ້າຍຂອງລາວໄດ້ຮັບກຽດຕິຍົດທີ່ມີ ໜ້ອຍ ແລະມີໂຊກ ໜ້ອຍ ທີ່ບໍ່ຍອມປະຕິເສດລາວ. ດັ່ງນັ້ນ, Rosario de Ia Peña - ນັບຕັ້ງແຕ່ນັ້ນມາທີ່ເອີ້ນວ່າ Rosario la de Acuña - ຖືກ ໝາຍ ຕະຫຼອດໄປໂດຍປະຫວັດສາດຂອງຄວາມບໍລິສຸດແລະການລໍ້ລວງທີ່ລື່ນກາຍເຂດແດນຂອງສະຕະວັດຂອງນາງແລະວ່າ, ເຖິງແມ່ນວ່າໃນ 80 ປີທີ່ຜ່ານມາ, ໄດ້ກັບຄືນສູ່ຊີວິດ. ແສງສະຫວ່າງໃນການພິມຄືນຂໍ້ຄວາມທີ່ກ່າວມາກ່ອນໂດຍLópez-Portillo, ຜູ້ທີ່ - ເຖິງວ່າລາວຈະມີຈຸດປະສົງທີ່ຈະ ທຳ ລາຍຕົວເລກຜູ້ຍິງຄົນນີ້ - ເຂົ້າຮ່ວມໃນການຕີຄວາມ ໝາຍ ທີ່ບໍ່ຖືກຕ້ອງຂອງຊື່ສຽງ "Nocturno", ແລະກັບມັນ, ໃນການ ໝິ່ນ ປະ ໝາດ ຊື່ ຂອງ Rosario ໃນເວລາທີ່ຢືນຢັນວ່າຄວາມໂຊກຮ້າຍທີ່ໂຊກບໍ່ດີສາມາດຖືກເບິ່ງຂ້າມໃນຂໍ້ພຣະ ຄຳ ພີຂອງລາວ, "ໃນຊ່ວງເວລາທີ່ກົງກັນຂ້າມ, ແລະໃນທີ່ສຸດບໍ່ຮູ້ແລະບາງທີຖືກທໍລະຍົດ".
ເຖິງຢ່າງໃດກໍ່ຕາມ, ມັນບໍ່ແມ່ນສາຍດຽວຈາກ "Nocturno" ທີ່ຢືນຢັນສິ່ງນີ້; ບ່ອນທີ່ vate ໄດ້ເລີ່ມຕົ້ນຂໍ້ລາວ, ມັນຈະແຈ້ງວ່າລາວ ກຳ ລັງເລີ່ມຕົ້ນການປະກາດຄວາມຮັກຕໍ່ຜູ້ຍິງຜູ້ທີ່ຮູ້ ໜ້ອຍ ຫຼາຍ, ບາງທີບໍ່ມີຫຍັງກ່ຽວກັບມັນ, ດັ່ງທີ່ລາວບອກລາວວ່າ:
ຂ້ອຍ
ດີຂ້ອຍຕ້ອງການ
ບອກເຈົ້າວ່າຂ້ອຍຮັກເຈົ້າ,
ບອກເຈົ້າວ່າຂ້ອຍຮັກເຈົ້າ
ດ້ວຍສຸດໃຈຂອງຂ້າພະເຈົ້າ;
ວ່າຂ້ອຍທົນທຸກທໍລະມານຫລາຍ,
ທີ່ຂ້ອຍຮ້ອງໄຫ້ຫຼາຍ,
ວ່າຂ້ອຍບໍ່ສາມາດອີກຕໍ່ໄປ,
ແລະສຽງຮ້ອງທີ່ຂ້ອຍຮ້ອງຂໍໃຫ້ເຈົ້າ,
ຂ້ອຍຂໍຮ້ອງເຈົ້າແລະຂ້ອຍເວົ້າກັບເຈົ້າໃນນາມ
ຂອງພາບລວງຕາສຸດທ້າຍຂອງຂ້າພະເຈົ້າ.
ແລະລາວຍັງເພີ່ມໃນ stanza IV:
ຂ້ອຍເຂົ້າໃຈວ່າການຈູບຂອງເຈົ້າ
ພວກເຂົາບໍ່ຕ້ອງເປັນຂອງຂ້ອຍ,
ຂ້ອຍເຂົ້າໃຈວ່າໃນສາຍຕາຂອງເຈົ້າ
ຂ້ອຍຈະບໍ່ເຫັນຕົວເອງເລີຍ,
ແລະຂ້ອຍຮັກເຈົ້າ, ແລະໃນຄວາມບ້າຂອງຂ້ອຍ
ແລະ ravings fiery
ຂ້າພະເຈົ້າຂໍອວຍພອນໃຫ້ຄວາມດູ ໝິ່ນ ຂອງທ່ານ
ຂ້ອຍເຄົາລົບເສັ້ນທາງຂອງເຈົ້າ,
ແລະແທນທີ່ຈະຮັກເຈົ້ານ້ອຍ,
ຂ້ອຍຮັກເຈົ້າຫຼາຍ.
ສຳ ລັບຂໍ້ທີນັ້ນ, VI ອ້າງອີງໂດຍLópez-Portillo ເປັນຫຼັກຖານທີ່ເປັນໄປໄດ້ກ່ຽວກັບຄວາມ ສຳ ພັນທີ່ງົດງາມ (ແລະຫລັງຈາກພະວິຫານຂອງທ່ານໄດ້ ສຳ ເລັດແລ້ວ, / ໂຄມໄຟທີ່ສະຫວ່າງຂອງທ່ານ, / ຜ້າກັ້ງຂອງທ່ານໃສ່ແທ່ນບູຊາ, […]), ມັນແມ່ນນັກກະວີເອງ ຜູ້ທີ່ບອກພວກເຮົາວ່ານີ້ບໍ່ມີຫຍັງນອກ ເໜືອ ຈາກ ຄຳ ອະທິບາຍຂອງຄວາມປາຖະ ໜາ ຂອງລາວທີ່ຮັກ, ດັ່ງທີ່ສະແດງໂດຍ ຄຳ ນາມທີ່ລາວໃຊ້ຢູ່ຂ້າງລຸ່ມນີ້ - ຄວາມຝັນ, ຄວາມກະຕືລືລົ້ນ, ຄວາມຫວັງ, ຄວາມສຸກ, ຄວາມສຸກ, ຄວາມພະຍາຍາມ, ການສະແດງຄວາມຄາດຫວັງເທົ່ານັ້ນ , ຄວາມປາດຖະ ໜາ ຈະ:
IX
ພະເຈົ້າຮູ້ເລື່ອງນັ້ນ
ຄວາມຝັນທີ່ສວຍງາມທີ່ສຸດຂອງຂ້ອຍ,
ຄວາມກະຕືລືລົ້ນແລະຄວາມຫວັງຂອງຂ້ອຍ,
ຄວາມສຸກແລະຄວາມສຸກຂອງຂ້ອຍ,
ພຣະເຈົ້າຮູ້ວ່າບໍ່ມີຫຍັງ
ຂ້ອຍເຂົ້າລະຫັດ ຄຳ ໝັ້ນ ສັນຍາຂອງຂ້ອຍ,
ແຕ່ວ່າໃນການຮັກທ່ານຫຼາຍ
ພາຍໃຕ້ການ hearth ຫົວເລາະ
ທີ່ຫໍ່ຂ້ອຍໄວ້ໃນຄວາມຈູບຂອງລາວ
ເມື່ອລາວເຫັນຂ້ອຍເກີດ!
ເຖິງຢ່າງໃດກໍ່ຕາມ, ໃນສະພາບຫຼັງທີ່ ໜ້າ ຮັກ (ແລະແມ່ນແຕ່ໃນວັນເວລາຂອງພວກເຮົາ), ຄວາມໂສກເສົ້າຂອງການທໍລະຍົດແລະຄວາມຮູ້ສຶກຜິດຂອງແມ່ຍິງໄດ້ບັນລຸການແຜ່ກະຈາຍງ່າຍກວ່າການອະທິບາຍກ່ຽວກັບການຂ້າຕົວຕາຍຍ້ອນການ hyperesthesia pathological; ດັ່ງນັ້ນ, ສຽງເຫຼົ່ານັ້ນ, ອີງຕາມ Peruvian Carlos Amézaga, ໄດ້ຢືນຢູ່ໃນການປ້ອງກັນຂອງແມ່ຍິງໄວຫນຸ່ມແລະ, ເຫນືອສິ່ງທັງຫມົດ, ປະຈັກພະຍານຂອງນາງໃນຄວາມໂປດປານຂອງຄວາມບໍລິສຸດຂອງນາງ, ໄດ້ຖືກເຊື່ອງໄວ້ພາຍໃຕ້ສຽງທີ່ເປັນສຽງຂອງຄົນອື່ນ, ບໍ່ວ່າຈະເປັນ ສະມາຊິກ illustrious ຂອງ Liceo Hidalgo -who ໄດ້ຕັດສິນລົງໂທດນາງຢ່າງເປີດເຜີຍໃນກອງປະຊຸມຄັ້ງທໍາອິດທີ່ຈັດຂຶ້ນເພື່ອຈຸດປະສົງນີ້ຫຼັງຈາກAcuñaaການຂ້າຕົວຕາຍ - ຫຼືບາງຄົນທີ່ຖືກກ່າວຫາທີ່ຫນ້າຊົມເຊີຍຂອງນາງ, ຜູ້ທີ່ສືບຕໍ່ຊີມັງຄວາມມືດ, ເຖິງແມ່ນວ່າຊົ່ວຮ້າຍ, ຮູບພາບຂອງ Rosario ກັບຜົນງານ poetic ຂອງພວກເຂົາຈົນເຖິງທ້າຍສະຕະວັດ .
ເມື່ອພວກເຮົາຮັບຮູ້ເລື່ອງນີ້, ພວກເຮົາສາມາດສົມມຸດໄດ້ວ່າບົດກະວີ posthumous ໂດຍAcuñaແລະກຽດຕິຍົດຂອງເພື່ອນຮ່ວມເພດຂອງລາວ, ໄດ້ສ້າງຄວາມເສຍຫາຍທາງດ້ານສິນ ທຳ ແລະທາງຈິດໃຈໃຫ້ແກ່ Rosario, ເຊິ່ງເປັນ ໜຶ່ງ ໃນ ຈຳ ນວນຜູ້ຍິງທີ່ແທ້ຈິງທີ່ງຽບສະຫງັດໂດຍປະຫວັດສາດ, ບໍ່ສາມາດສ້າງພາບພົດສາທາລະນະຂອງນາງເອງ. ມັນບໍ່ແປກທີ່ຈະຮູ້ວ່າເຖິງແມ່ນວ່ານາງຈະມີປັນຍາທີ່ຈະແຈ້ງ, ນາງໄດ້ກາຍເປັນແມ່ຍິງທີ່ໂສກເສົ້າ, ບໍ່ສັດຊື່, ກັງວົນໃຈແລະບໍ່ປອດໄພ, ດັ່ງທີ່Martíໄດ້ອະທິບາຍວ່າ: "ເຈົ້າຢູ່ໃນຄວາມສົງໃສແລະຄວາມລັງເລໃຈຂອງເຈົ້າແລະຄວາມຫວັງທັງ ໝົດ ຂອງເຈົ້າຕໍ່ ໜ້າ ຂ້ອຍ." ແລະມັນກໍ່ບໍ່ແປກໃຈກັບຄວາມເປັນໂສດທີ່ແນ່ນອນຂອງນາງ - ໂດຍຜູ້ທີ່ມີຄວາມພໍໃຈກັບນາງຫຼາຍຄົນ - ຫຼັງຈາກທີ່ຕິດຕໍ່ກັນດົນນານມາເປັນເວລາຫຼາຍກວ່າສິບເອັດປີກັບນັກກະວີ Manuel M. Flores, ຍັງຖືກຕັດຂາດຈາກຄວາມເຈັບປ່ວຍແລະຄວາມຕາຍຂອງລາວ.
ກະຈົກທີ່ບໍ່ຖືກຕ້ອງຂອງແສງສະຫວ່າງແລະເງົາໄດ້ສະແດງອອກມາຈາກຕົວເລກທີ່ແທ້ຈິງຂອງລາວ, ໄດ້ເຊື່ອງໄວ້ຈົນກ່ວາມື້ນີ້ມີຂໍ້ມູນອື່ນໆທີ່ຈະເຮັດໃຫ້ມີເຫດຜົນຫຼາຍຢ່າງທີ່ເຮັດໃຫ້Acuñaຂ້າຕົວຕາຍ, ຊຶ່ງໃນນັ້ນບໍ່ໄດ້ຖືກຮຽກຮ້ອງ - ແລະອາດຈະບໍ່ຮູ້ຈັກ - ຄວາມຮັກຂອງ Rosario ແມ່ນພຽງແຕ່ ອີກ ໜຶ່ງ ສາເຫດ. ສ່ວນຫຼາຍມັນຈະມີຜົນກະທົບຕໍ່ການຕັດສິນໃຈທີ່ອັນຕະລາຍຂອງຊາຍ ໜຸ່ມ ທີ່ມີຄວາມບຽດບຽນທີ່ລາວແຍກອອກຈາກບ້ານເກີດຂອງລາວແລະການຕາຍຂອງພໍ່ໃນໄລຍະທີ່ລາວຂາດ - ຖືກຍົກຍ້ອງເລື້ອຍໆໃນວຽກຂອງລາວ, ເຊັ່ນດຽວກັນກັບຄວາມບໍ່ສັດຊື່ຂອງນັກກະວີ Laura Méndez, ເຊິ່ງລາວເຄີຍມີ ສະ ໜັບ ສະ ໜູນ ເປັນເວລາຫຼາຍປີທີ່ສາຍພົວພັນຄວາມຮັກທີ່ມີປະສິດທິຜົນ, ຈົນເຖິງເວລາທີ່ຈະມີລູກກັບສອງເດືອນກ່ອນການຂ້າຕົວຕາຍ.
ປາກົດຂື້ນ, ນີ້ແມ່ນຄົນຮັກ, ເຊິ່ງໃນໄລຍະການເດີນທາງໂດຍAcuñaອອກຈາກເມືອງ, ໄດ້ສະ ໜອງ ໃຫ້ລາວໃນຄວາມຮັກໂດຍນັກກະວີAgustín F. Cuenca, ເຊິ່ງເປັນເພື່ອນຂອງທັງສອງ, ເຊິ່ງລາວໄດ້ມອບ ໝາຍ ຄວາມສົນໃຈຈາກຄົນທີ່ລາວຮັກ. ເພື່ອປົກປ້ອງມັນຈາກ "ອັນຕະລາຍຂອງສັງຄົມ." ຂໍ້ເທັດຈິງນີ້ໄດ້ຖືກສະແດງໂດຍປະຫວັດສາດກັບ Rosario, ອີງຕາມLópez-PortiIlo, ເຖິງວ່າຈະມີຄວາມບໍ່ສອດຄ່ອງກັບຄວາມຈິງທີ່ວ່ານາງສະເຫມີໄປອາໄສຢູ່ກັບພໍ່ແມ່ແລະອ້າຍເອື້ອຍນ້ອງ, ເຊິ່ງມັນຈະເຮັດໃຫ້ການມອບ ໝາຍ ຂອງAcuñaໃຫ້ Cuenca ຢ່າງບໍ່ ຈຳ ເປັນ. ໃນທາງກົງກັນຂ້າມ, ສະພາບການນີ້ຈະຖືກອະທິບາຍໃຫ້ດີຖ້າມັນແມ່ນນັກກະວີທີ່ໄດ້ກ່າວມາກ່ອນ, ຖ້າຄົນ ໜຶ່ງ ຄຳ ນຶງເຖິງວ່າລາວເປັນແມ່ທີ່ລ້ຽງລູກດ້ວຍຕົວຄົນດຽວແລະຢູ່ເທິງສຸດນັ້ນແມ່ນຢູ່ຫ່າງໄກຈາກເຂດພື້ນທີ່ຂອງນາງ: ເທດສະບານເມືອງ Amecameca.
ໃນວັນເກີດຄົບຮອບ 50 ປີຂອງນາງ, Rosario de la Peñaສືບຕໍ່ຕັ້ງໃຈທີ່ຈະພິສູດຄວາມບໍລິສຸດຂອງນາງຕໍ່ຄົນ ຈຳ ນວນ ໜ້ອຍ ທີ່ຢາກໄດ້ຍິນນາງ, ເພາະສະນັ້ນ, ສະແດງໃຫ້ເຫັນການສະທ້ອນແລະເຖິງວ່າຈະມີທຸກສິ່ງທຸກຢ່າງ, ການຕັດສິນໃຈທີ່ງຽບສະຫງົບ, ນາງໄດ້ສະແດງຕໍ່Amézaga, ໃນ ການ ສຳ ພາດສ່ວນຕົວ, ຕໍ່ມາລາວໄດ້ຮູ້ຈັກວ່າ:“ ຖ້າຂ້ອຍເປັນ ໜຶ່ງ ໃນ ຈຳ ນວນຜູ້ຍິງທີ່ໄຮ້ຄ່າ, ຂ້ອຍຈະຮຽກຮ້ອງໃຫ້ກົງກັນຂ້າມ, ດ້ວຍຄວາມສະແດງຄວາມເສົ້າສະຫລົດໃຈ, ເພື່ອສະແດງຄວາມຮູ້ສຶກທີ່ວ່າຂ້ອຍເປັນພະເອກ. ຂ້າພະເຈົ້າຮູ້ວ່າ ສຳ ລັບຫົວໃຈໂຣແມນຕິກບໍ່ມີສິ່ງດຶງດູດໃຈໃດໆທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ໄປກວ່າຄວາມກະຕືລືລົ້ນທີ່ມີຜົນກະທົບທີ່ເສົ້າສະຫລົດໃຈເຊັ່ນວ່າຫລາຍໆຄົນທີ່ມາຈາກAcuña; ຂ້າພະເຈົ້າຮູ້ວ່າຂ້າພະເຈົ້າປະຖິ້ມ, ໂດຍບໍ່ມີເງື່ອນໄຂ, ດ້ວຍຄວາມເປີດເຜີຍຂອງຂ້າພະເຈົ້າ, ຄວາມຊົມເຊີຍຂອງຄົນໂງ່, ແຕ່ຂ້າພະເຈົ້າບໍ່ສາມາດເປັນອຸປະກອນເສີມໃນການຫຼອກລວງທີ່ມີຮ່ອງຮອຍຂອງການສືບຕໍ່ເກີດຂື້ນໃນເມັກຊິໂກແລະຈຸດອື່ນໆ. ມັນເປັນຄວາມຈິງທີ່ວ່າAcuñaໄດ້ອຸທິດເລື່ອງ Nocturno ຂອງລາວໃຫ້ຂ້ອຍກ່ອນທີ່ລາວຈະຂ້າຕົວເອງ [... ] ແຕ່ມັນກໍ່ແມ່ນຄວາມຈິງທີ່ວ່າ Nocturno ນີ້ແມ່ນພຽງແຕ່ຂໍ້ອ້າງຂອງAcuñaເພື່ອໃຫ້ເຫດຜົນເຖິງຄວາມຕາຍຂອງລາວ; ໜຶ່ງ ໃນຫລາຍໆບັນດາສິລະປິນທີ່ນັກສິລະປິນບາງຄົນມີໃນຕອນທ້າຍຂອງຊີວິດຂອງເຂົາເຈົ້າ […] ຂ້າພະເຈົ້າຈະໄດ້ຮັບຄວາມຝັນຂອງນັກກະວີໃນຄືນສຸດທ້າຍຂອງພວກເຂົາ, ໜຶ່ງ ໃນຄວາມສາມາດທີ່ມີສ່ວນຮ່ວມໃນບາງສິ່ງບາງຢ່າງຂອງຄວາມຈິງ, ແຕ່ວ່າມັນມີຄວາມໄຝ່ຝັນເພີ່ມເຕີມແລະ ອາລົມບໍ່ດີຂອງການລະບາຍອາກາດນັ້ນບໍ? ບາງທີ Rosario de Acuñaບໍ່ມີຊື່ຫຍັງນອກ ເໜືອ ຈາກຊື່! […] Acu witha, ໂດຍມີປັນຍາຂອງ ຄຳ ສັ່ງ ທຳ ອິດ, ໂດຍເປັນນັກກະວີທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ດັ່ງກ່າວ, ໄດ້ເຊື່ອງໄວ້ໃນຄວາມເລິກຂອງຄວາມເປັນຫ່ວງທີ່ງຽບໆ, ຄວາມ ໜ້າ ກຽດຊັງອັນເລິກເຊິ່ງຂອງຊີວິດທີ່ປົກກະຕິເຮັດໃຫ້ເກີດການຂ້າຕົວຕາຍ, ເມື່ອມີຄວາມຮູ້ສຶກແນ່ນອນ. .
ປະຈັກພະຍານນີ້ແມ່ນຮ່ອງຮອຍດຽວທີ່ພວກເຮົາໄດ້ພົບເຫັນຈາກສຽງຂອງລາວ, ກ່ຽວກັບຄວາມຈິງຂອງລາວທີ່ໄດ້ຖືກຫລຽວເບິ່ງຜ່ານການເບິ່ງຄົນອື່ນ. ເຖິງຢ່າງໃດກໍ່ຕາມ, ຈຸດປະສົງທີ່ຍັງຄົງຂ້າມ ຄຳ ເວົ້າເຫລົ່ານີ້ - ເວົ້າຫຼາຍກ່ວາ 100 ປີກ່ອນ - ແລະການຍືດເຍື້ອຈົນເຖິງມື້ນີ້ຂອງຮູບພາບທີ່ຫຼອກລວງຂອງນາງ, ບອກພວກເຮົາວ່າເລື່ອງຂອງນາງ Rosario de la Peñaບໍ່ ສຳ ເລັດ, ແລະວຽກງານຂອງ ການສ່ອງແສງ ໜ້າ ແທ້ຂອງເຈົ້າຢູ່ຫລັງກະຈົກແມ່ນຍັງບໍ່ພຽງແຕ່ເປັນການອອກ ກຳ ລັງກາຍຕໍ່ຕ້ານການລືມ.
